• Strona główna
• Uchwały
• 2004
• Uchwała Nr XX/59/04 z 14 grudnia 2004r.

Uchwała Nr XX/59/04 z 14 grudnia 2004r.

Wersja do druku

Uchwała Nr XX/59/04
Rady Gminy w Stopnicy
z dnia 14 grudnia 2004r.

w sprawie zmiany zasad usytuowania na terenie Gminy Stopnica miejsc sprzedaży napojów alkoholowych.

Na podstawie art. 14 ust. 6 ustawy z dnia 26 października 1982r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U z 2002r. Nr 147, poz. 1232 z późn. zmianami) oraz art. 18 ust. l pkt. 15 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (tj. Dz. U. z 2001 r. Nr 42, póz. 1591 z późn. zmianami) uchwala się, co następuje :

§1

W załączniku do uchwały Nr 27/93 Rady Gminy w Stopnicy z dnia 8 sierpnia 1993 r. zmienionej uchwałami Nr 42/93 z dnia 10 października 1993r., Nr 2/2002 z dnia 22 marca 2002r. oraz Nr XIII/25/04 z dnia 8 czerwca 2004 r. pkt. 3 otrzymuje brzmienie: „3. Zakazuje się sprzedaży, podawania i spożywania oraz wnoszenia alkoholu w miejscach dawnego i obecnego kultu religijnego, obecnych i dawnych miejscach pochówku wszystkich religii, ujawnionych w rejestrach lub ewidencjach prowadzonych przez organy określone odrębnymi przepisami, w tym również w budynkach znajdujących się w tych miejscach.

§2

Wykonanie uchwały porucza się Wójtowi Gminy.

§3

Uchwała wchodzi w życie z dniem powzięcia.

§4

Uchwała podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Województwa Świętokrzyskiego.

 

 

 

Uzasadnienie

      W dniu 2 listopada 2004r. wpłynęło do Rady Gminy w Stopnicy wezwanie Przedsiębiorstwa Wielobranżowego „AMBUD" spółka z o.o. w Pionkach o uchylenie uchwały Nr XII/25/04 Rady Gminy z dnia 8 czerwca 2004 roku. Skarżący potwierdzając uprawnienie Rady Gminy do wprowadzenia zakazu sprzedaży, podawania i spożywania oraz wnoszenia alkoholu w obecnych miejscach kultu religijnego oraz obecnych miejscach pochówku wszystkich religii zarzuca w konsekwencji uchwale, że nie definiuje pojęcia dawnego kultu religijnego oraz dawnego miejsca pochówku wszystkich religii. Tym samy gmina ma dowolność w zakresu uznawania danego miejsca, jako dawnego miejsca kultu religijnego lub też miejsca pochówku określonej religii, a zatem może to stanowić podstawę odmowy wydania zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych. Rada Gminy stwierdziła, że wnioskodawca jest uprawnionym podmiotem do złożenia wystąpienia, złożył on podanie o lokalizację punktu sprzedaży alkoholu na terenie, który jest z pewnością cmentarzem żydowskim i jako taki, zgodnie z pismem Wydziału Polityki Społecznej Świętokrzyskiego Urzędu Wojewódzkiego w Kielcach z dnia 2002.03.12, podlega szczególnej ochronie prawnej - przysługuje mu mianowicie prawo nienaruszalności. Rada Gminy uznała, że w celu uściślenia sytuacji, w których miejsce może być uznane za miejsce wymienione w uchwale, w którym obowiązują ustalone zakazy, należało dokonać w uchwale odesłanie do rejestrów i ewidencji prowadzonych przez odpowiednie organy administracji państwowej i samorządowej, wprowadzonych między innymi ustawą z dnia 23 lipca 2003r. o ochronie zabytków (Dz. U. Nr 162, póz. 1568 z późn. zmianami) lub też ustawą z dnia 31 stycznia 1959r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych (tj. Dz. U. z 2000r. Nr 23, póz. 295). Tak więc zdaniem gminy celowe jest utrzymanie ustanowionego zakazu z uwagi na szczególny charakter miejsc wymienionych w uchwale. Sprzedaż, podawanie i spożywanie oraz wnoszenie alkoholu obrażałoby uczucia społeczności, których losy religii lub pochówku z określonym miejscem są związane. Gmina winna szanować nie tylko prawa i uczucia aktualnych obywateli Gminy, ale także tych członków społeczności lokalnej, którzy w tych miejscach sprawowali obrzędy religijne, lub dokonywali grzebania swoich zmarłych. Dotyczy to w szczególności społeczności żydowskiej, która w okresie przedwojennym stanowiła zdecydowaną większość mieszkańców Stopnicy, ale także żołnierzy wyznania prawosławnego, muzułmańskiego, protestanckiego, których cmentarze i groby znajdują się na terenie gminy.
      Odesłanie do ewidencji, pozwoli organowi gminy ustalić czy istotnie miejsce dane ma ten szczególny charakter, w szczególności poprzez określenie przez odpowiedni organ, czy charakter miejsca umożliwia dokonywanie na nim czynności objętych zakazem wprowadzonym przez Radę Gminy. Usunięta zostanie zatem obawa o dowolność działania organów Gminy.